Imprezy

PYRONALE 2013

6. i 7. września na Majowym Polu Stadionu Olimpijskiego odbyły się pokazy ogni sztucznych, które zgromadziły 65.000 ludzi. Polska rodzinna firma Surex wzięła udział w rankingu "Best of Six" podczas berlińskiego Pyronale 2013.
SUREX początkowo specjalizował się w imporcie fajerwerków, w roku 1995 rozszerzył zainteresowania na profesjonalne pokazy ogni sztucznych i laserów. Dzisiaj Surex to międzynarodowy pirotechniczny mistrz "wagi ciężkiej", może brać udział w największych wydarzeniach tej branży. Swoje pokazy fajerwerków prezentowali w Knokke-Heist w Belgii, na międzynarodowych festiwalach sztucznych ogni: Malta, Monako, Cannes i w kraju na Pyromagic. W Lipsku otrzymał Surex nagrodę World Pyro 2007.
Rodzina stawia na kreatywność, z pasją przedstawiają spektakularny zawierający również tradycyjne polskie elementy program.
W berlińskim PYRONALE 2013 udział wzięły drużyny:
dzień pierwszy - Kroacja, Polska, Finlandia;
dzień drugi - Filipiny, Grecja i Hiszpania. Zwycięstwo przyznano ekipie Filipin.
Warto przypomnieć, że w Pyronale 2012 Polacy zajęli pierwsze miejsce.
Obok prezentujemy zdjęcia z pierwszego dnia.

100 zdjęć ze święta Polonii

Kto nie był, niech zobaczy jaka panowała atmosfera podczas polonijnego festynu przy ratuszu Reinickendorf. Pogoda dopisała, ludzi przybyło co niemiara, choć miejsce to odległe od centrum Berlina.
Byliśmy i my z naszą mini wystawą fotograficzną. Poznaliśmy wielu ciekawych ludzi, wypiliśmy kilka piw, od przedstawicieli województwa lubuskiego otrzymaliśmy butelkę nalewki z piołunu za wygląd naszego stoiska. Rozdawaliśmy archiwalny numer naszego magazynu i nie omieszkaliśmy wylać żali na ręce przedstawicieli Senatu, że kolejny nie został wydrukowany, ale to wszystko na wesoło. Koncert Golcowej u'Orkiestry, rozpalił emocje Polonusów: tych, którzy nie dostali się do środka z powodu braku miejsc i tych, których poniosła etniczna muza górali.
Nie spisała się ochrona, ale... Dopisała pogoda, dopisali ludzie..., a sala koncertowa nie z gumy. Napiszę krótko, wyszaleli my się na koncercie ( no może z wyjątkiem pierwszego rzędu) wszyscy;)

MS

Poniżej 100 zdjęć z polonijnego święta i koncertu Golec u'Orkiestra.

Koncert Noworoczny 2013

Aura nad Rodłem

Jubileuszowy Opłatek Związku Polaków w Niemczech spod znaku Rodła, zorganizowany przez najdłuższy stażem (65 l.) Oddział w Berlinie, okazał sie zjawiskiem wyjątkowym. Energia, z jaką przyszło się zetknąć, bez wyjątku wszystkim uczestnikom spotkania, była pozytywna i bardzo podniosła. Pozwoliła na swobodne ukazanie naszych osobowości, myśli i przyjaznych emocji. Oby promienie tej aury trwały jak najdłużej, a zasięg jej widoczności stale się poszerzał.

Jubileuszowy Opłatek Związku Polaków w Niemczech spod znaku Rodła, zorganizowany przez najdłuższy stażem (65 l.) Oddział w Berlinie, okazał sie zjawiskiem wyjątkowym. Energia, z jaką przyszło się zetknąć, bez wyjątku wszystkim uczestnikom spotkania, była pozytywna i bardzo podniosła. Pozwoliła na swobodne ukazanie naszych osobowości, myśli i przyjaznych emocji. Oby promienie tej aury trwały jak najdłużej, a zasięg jej widoczności stale się poszerzał.

9 grudnia 2012, w niedzielne, mroźne i śnieżne popołudnie, do sali widowiskowej im. Wilhelma Leuschnera w centrali związków zawodowych DGB-Haus, przybyło wiele spodziewanych gości, mimo trudności z dojazdem, z odległych miejsc w Niemczech i Berlina. Wiedziano że jadą, więc półgodzinne oczekiwanie wystarczyło na swobodne dotarcie. Program Jubileuszowego Opłatka był zgrabnie ułożony i podzielony, co do minuty. Tak było w programie roboczym, ale nikt nie przewidział siły wyższej: niezwykłej aury wywołanej dzielenia się opłatkiem, a wcześniej kolejką ustawionej do wielkiego jubileuszowego tortu.

I. część programu, wyjaśniała pojęcie Jubileuszu, które to przedstawiła szefowa berlińskiego oddziału i Rady Naczelnej Związku p. Bronisława Karkos. Wyraziła podziekowania wsparciu jakie udzieliły Związkowi firmy i osoby prywatne. Podziękowanie specjalne otrzymała Ambasada RP w Berlinie, złożone na ręce Konsula. Pan Konsul Marek Budek złożył podziękowanie za zaproszenie i życzył Związkowi kolejnych udanych Jubileuszy i sukcesów. Następnie p. Renata Marschall-Malinowski przedstawiła zarys historyczny powstania Związku, a następnie jej mąż p. Waldemar Malinowski (oboje z Kilonii) wygłosił ciekawy referat o stanie Związku i jego przyszłości. W przerwie miał być tzw. panel dyskusyjny, gdzie z projektem szykował się p. Sławomir Hałaczkiewicz z dalekiego Ottweiler (750 km). Projekt poświęcony wprowadzeniu 6. Prawdy Polaków, dotyczących dzieci urodzonych w Niemczech, wygłoszony ze sceny, skwitowano gorącymi oklaskami. Pierwsza część kończy się wspaniałymi utworami Karłowicza, Moniuszki i Chopina. Wykonawcy: Bartek Bukowski i Paweł Popławski, to artyści z Teatru Muzycznego w Magdeburgu. Gorąco przyjęci i wynagradzani oklaskami, wykonali bezbłędnie dobrany przez siebie program, z utworami dotyczącymi losów Polaków na obczyźnie. Wielkie brawa!
II. część,  to Opłatek i kolędy, gdzie aura wywołała wśród wszystkich osób niesamowite wrażenia. Nie było czasu na przygotowaną sceniczną recytację wiersza C.K. Norwida Pielgrzym i fragmentu prozy M. Kulety dot. J. Piłsudskiego. Innym razem to usłyszą i zobaczą, skwitowali to artyści, przyłączając się do łamania opłatkiem. Śpiewaniu kolęd nie było końca. Śpiewali wszyscy i coraz głośniej. Sił nie brakowało, ale czas nieubłagalnie zbliżył się ku końcowi. Pozostało już tylko przypieczętować to radosne wydarzenie toastami, uściskami i łzami pożegnań, wielu dotąd nie znanych sobie ludzi. Ja tam też byłem i wino piłem.

Summa summarum, urodzinowy tort na 90 lecie Związku przybył na czas, więc było można go sfotografować ze wszystkich stron. Rozkoszne to dzieło dla 100 osób, ufundowała dla Związku firma Asprod z podszczecińskich Klinisk Wielkich, dorzucając jeszcze przepyszne rogaliki i muszle z nadzieniem. Browar Witnica dosłał napoje w postaci Podpiwka lubuskiego i Kwasu chlebowego. Wina dostarczyła firma Winiarski, a choinkę świateczną i jodłowe gałązki sprawiła firma p. Roberta Klepackiego. Podziękowanie za pomoc, należy się restauracji Wawel. O oprawę artystyczną, nagłośnienie i światła zadbał RockinBerlin.pl e.V. Medialny patronat zaproponowała gazeta POLONIA BERLIN. Z zarejestrowanego przez gazetę materiału, uczestnicy spotkania otrzymają nagranie na cd. Pomocnych i anonimowych rak nie brakowało. Nad całością inscenizacji i realizacji programu, czuwała osoba kompetentna, prosząca również o anonimowość. Lecz każdy obecny ją widział i zna.
W.T.

ROGER DODGER

Karneval der Kulturen 2012

WHO IS WHO? - FASCHING PARTY NAUCZYCIELI OŚWIATY 2012

O Koncercie Noworocznym dla Polonii, który odbył się 15.01.2012

Asy polskiego Jazzu na JAZZFEST BERLIN 2011

Diabeł grający na skrzypcach elektrycznych

4 listopada w ramach berlińskiego festiwalu JazzFest 2011 w klubie Quasimodo wystąpił skrzypek Adam Bałdych, z którym o rockowych fascynacjach, koncertach i planach dotyczących Nowego Jorku, rozmawiała Beata Zuzanna Borawska.

Beata Zuzanna Borawska: Wielu dziennikarzy pyta Ciebie o jazz, bo to muzyka, z którą jesteś kojarzony, ale do współpracy często zapraszają Ciebie również muzycy rockowi...

Adam Bałdych:  Bardzo lubię muzykę rockową. Jednym z pierwszych ważnych zespołów w moim życiu, oprócz Up To Date, z którym nagraliśmy pierwsze płyty, graliśmy pierwsze festiwale i odpalaliśmy pierwsze gaśnice w hotelach, był zespół Squad. To była taka bardzo rockowa kapela z Markiem Radulim i Wojtkiem Pilichowskim, był tam też Wojtek Olszak na klawiszach i Tomek Łosowski, a później Radek Owczarz na perkusji. Ton temu wszystkiemu nadawał Marek Raduli. Bardzo ciekawą rzeczą było połączenie skrzypiec z gitarą, dodawało to takiej niespotykanej energii. Myślę, że coś z tego zostało we mnie do dziś, bo te gitary cały czas pobrzmiewają w mojej muzyce. Dzięki temu, że jest świetny gitarzysta w Damage Control (Andrzej Gondek), mniej gitarowych brzmień pojawia się przy użyciu moich skrzypiec elektrycznych. Myślę, że gitara daje zawsze dużo czadu i energii, dlatego będę wierny elektrycznym składom.

Najbliższe plany koncertowe związane z tym rodzajem muzyki?
Mamy pomysł, żeby wspólnie z Markiem Radulim "coś" zrobić i wyskoczyć na parę koncertów, dając tym samym upust naszym emocjom muzycznym, próbując siebie na scenie po paru latach. Jesteśmy przyjaciółmi i zawsze jak jest tylko okazja, żeby się spotkać i pomuzykować, korzystamy z niej. Zależy mi też na tym, żeby rockowa publiczność pojawiła się również na moich koncertach. Moja muza nie jest do końca jazzowa.  To jest muzyka o najróżniejszych obliczach, które mnie ciekawią. Dlatego chciałbym, żeby osoby, które nigdy się z nią nie zetknęły i które nawet nie słuchają tzw. muzyki jazzowej, przyszły na moje koncerty: wtedy prawdopodobnie odkryją, że to, co usłyszą, jest im bardzo bliskie.

Obecnie występujesz z nowym jazzowym projektem.
To jest kontynuacja projektu, który już rozpoczął się 3 lata temu. Damage Control  pokazuje trochę zwariowane oblicze skrzypiec elektrycznych oraz ich połączenie z różnymi innymi instrumentami. Podczas najnowszej trasy brzmienie skrzypiec połączyłem z trąbką - zaprosiłem do współpracy mojego bardzo dobrego znajomego z Kanady Jacqesa Séguina. To młody trębacz, którego również pasjonuje jazz elektryczny. Lubi też mieszać różne style muzyczne i stara się je połączyć w ciekawy sposób. W zespole także na gitarze gra Andrzej Gondek, na instrumentach klawiszowych Paweł Tomaszewski, na basie Piotr Żaczek i Michał Bryndal na perkusji. Staram się za każdym razem dopasowywać muzyków do konkretnej muzyki, którą akurat tworzę. W tym wypadku jest to muzyka inspirowana teatrem. Zrobiłem przez ostatnie dwa lata muzykę do paru sztuk teatralnych i praca w teatrze skłoniła mnie do tego, żeby napisać muzykę idącą w tym kierunku, a ci muzycy idealnie pasują. Każdy z nich ma bardzo ciekawe indywidualne brzmienie, styl i energię, której poszukiwałem.

Przeważnie jazz łączysz z rockiem czy punkiem, a tu nagle teatralna delikatność, zmysłowość, ilustracyjność. Jak się to ma do ostrych brzmień?
Trzeba przyjść na koncert, żeby zobaczyć jak to się ma! Założeniem mojej muzyki  jest  wpadanie  z jednego klimatu w drugi, ze skrajności w skrajność. Kiedyś  grałem muzykę bardzo ekspresyjną, bo czułem, że w ten sposób chcę się wyszumieć. Teraz czuje inaczej, dlatego są momenty, gdzie grove szczególnie grany przez Żaczka i Bryndala jest bardzo mocno osadzony w punkowych i rockowych klimatach, ale łamany jest przez Pawła Tomaszewskiego harmoniami typowo jazzowymi. Gramy też utwory, które są balladami typowo teatralnymi, które spokojnie mogłyby się pojawić w ścieżce dźwiękowej w filmie czy w teatrze. Te klimaty się cały czas mieszają i wydaje mi się, że dzięki temu koncerty dają możliwość przebycia fajnej podróży muzycznej przez różne przestrzenie. Nie chodzi o to, żeby zagrać jeden utwór w klimacie jazzu akustycznego, drugi funkowy, dalej sambę i coś jeszcze innego. Staramy się to zrobić w jednej, spójnej konwencji, żeby to miało ręce i nogi, chociaż czasem zdarza się więcej nóg, czasami więcej rąk, a czasem pojawia się głowa a nawet tułów.

Koncertowałeś w Berlinie?
Koncertowałem, chociaż powiem, że jakoś omijam Niemcy. Mimo, że mieszkam tuż przy granicy, w klubach w Berlinie koncertowałem chyba tylko trzykrotnie. Koncerty te były organizowane przez Instytut Polski, który wspiera i promuje naszą kulturę w Berlinie. Poza tym byłem na paru festiwalach m.in.: w Gerlitz i w Lipsku. Pamiętam, że ludzie bardzo entuzjastycznie przyjmowali to, co im zaprezentowałem. Zwykle w Niemczech występuję tylko raz, dwa razy do roku, więc stanowczo za mało.
Wiem, że wybierasz się na dłużej USA. Czy to Twoja pierwsza podróż do Nowego Jorku i co jest celem podróży?
Nie, nie jadę tam pierwszy raz. Oczywiście chciałbym pojechać tam na świetny shopping, połazić po knajpach i potańczyć w najlepszych bansowniach w świecie, ale mówiąc poważnie jadę tam stworzyć projekty muzyczne, z którymi przyjadę później do Europy. Chciałbym zrobić kilka rzeczy, które mam już ustawione m.in. projekty z Grażyną Auguścik, z różnymi muzykami, których poznałem będąc w Europie, a którzy mieszkają w Nowym Jorku. Część tych spotkań mogę zaplanować będąc w Polsce, ale też planuję otworzyć się na to, co to miasto mi przyniesie. Zawsze na miejscu okazuje się, że nasze plany trzeba zweryfikować, skonfrontować z miejscową rzeczywistością. Możliwości jest bardzo wiele, samo miasto jest bardzo inspirujące, więc myślę, że poznam tam ludzi, z którymi będę chciał współpracować, co zaowocuje fajną muzą, którą pokażemy tam albo przyjedziemy z nią do Europy. Będę tam parę miesięcy, myślę, więc że wystarczy mi czasu, aby poczuć inspirację.

Z kim oprócz Grażyny Auguścik jesteś umówiony?
Z  Jimem Beardem, z którym grałem trasę koncertową w Polsce, a który mieszka w Nowym Jorku i w Norwegii. Spotkam się z nim w Stanach i zobaczymy co tym razem z tego wyjdzie. Jest też paru innych świetnych muzyków, jak Josh Lawrence, z którym też grałem trasę koncertową w Polsce. Josh zna wielu młodych muzyków, których też mam nadzieję poznać i z nimi zagrać. Ale najbardziej czekam na moment, gdy stanę na jednej z ulic Nowego Jorku, zamknę oczy i posłucham szumu tego miasta: wtedy na pewno będę wiedział, co mam z tym wszystkim zrobić!

Tomasz Stańko twierdzi, że w Nowym Jorku inspiruje go nie tylko tamtejsza muzyka, ale także inne dziedziny sztuki. Czy Ty także otworzysz się na wpływy np. malarstwa?
Dłuższy pobyt w NY to okazja do tego, żeby wszystkiego doświadczyć. Zwykle ludzie  jadą tam na chwilę, nie jest możliwe nawet spróbowanie po kawałku wszystkiego. Tego jest tak dużo, że można wejść w trzy miejsca i cały dzień mamy zapięty na cacy. Nie mówię już o undegroundowych klubach, do których trzeba trafić. Mam nadzieję, że poznam tam ludzi, którzy wskażą mi wszystkie interesujące miejsca i  będę się mógł tam inspirować sztuką przeróżną, nie tylko muzyczną.

Tego Ci życzę. Dziękuję.
Dziękuję bardzo.

XV Światowe Letnie Igrzyska Polonijne 2011

POKUSA

Polonia VIVA

OPEN AIR 91.4

25.06.2011- Po raz dziewiąty berlińska rozgłośnia nadająca na fali 91.4 przeboje z lat 70' i 80' zaprosiła swoich słuchaczy do wysłuchania koncertu gwiazd w Kündl-Bühne Wuhlheide. Przed wypełnioną po brzegi areną wystąpiły gwiazdy tamtych lat:
Middle of th Road
Szkocka grupa z wokalistką o kryształowej barwie głosu. Ich niezapomniane przeboje z początku 70.lat, "Chirpy Chirpy Cheep Cheep"."Soley Soley" i "Sacramento", rozpoczęły "grzanie" publiczności.
Peter Schiling
To przedstawiciel Neue Deutsche Welle znany w Polsce od 1982 z przeboju Major Tom (Völlig Losgelöst), mimo, że na scenę dotarł o kulach, dynamicznie wykonał swój repertuar. Ze znanych usłyszeliśmy "Terra Titanic" i "Die Wüste lebt" oraz piosenki z nowej płyty "Neu & Live 2010"
Sydney Yungblood
Przedstawiciel amerykańskiej muzyki soulowej, który w 1989 podbił swiat hitami "If only I could" i "Sit & Weit".
Podczas koncertu wspierał się repertuarem innych wykonawców.
Klaus Lage
To niemiecki rocker, o ugruntowanej karierze, jego przeboje z lat 84/85:
"1000 und 1 Nacht", "Monopoli" czy z popularnego serialu Schimanski "Faust auf Faust" znają wszyscy Niemcy.
Shakin' Stevens
Gość specjalny, maszynka rock'n'rollowych przebojów na początku 80. lat.
Gdy dostałem do podpisania oświadczenie, że zdjęcia nie mogą być publikowane w Internecie do dzisiaj zastanawiam nad czym trzęsie się tak "Shaky". To już nie ten sam gość, którego taśmę z nagraniami zdarliśmy tańcując w rytm rock'n'rolla w 1981 czy 82.
Jennifer Rush
"Power of Love", "Destiny", "I Come Undone" - to bardzo dobrze znane piosenki w Niemczech. Często słyszy się je w radio, choć Jennifer wystąpiła jako ostatnia, publiczność do końca wysłuchała jej koncertu. My zresztą też.

22.05.11 - Wycieczka na Łużyce *1*

Festival Musik + Politik  24-27.2.2011 Berlin

Festyn Konstytucyjny

Stowarzyszenie NIKE Polska Przedsiębiorczość z okazji rocznicy Konstytucji 3 Maja 1791 roku zaprosiła we wtorek, 1 czerwca 2010 roku, o godzinie 18.00 do Britzer Garten, gdzie w Muszli Koncertowej zaprezentowano polskie tańce narodowe w wykonaniu Dziecięcego Zespółu Tańca "Krakowiacy"  z Europejskiej Szkoły Podstawowej w Berlinie.

Oficjalnego powitania dokonali: Mariusz Skórko, Kierownik Wydziału Konsularnego Ambasady R. P. i Lucyna Jachymiak Królikowska, przewodnicząca Stowarzyszenia NIKE P.P.

O 19-tej obejrzeliśmy tańce z czasów Konstytucji 3 Maja, a o 20-tej tańce z okresu polskiego Oświecenia w wykonaniu Zespółu Tańca Ludowego Uniwersytetu Marii-Curie-Skłodowskiej w Lublinie

W przerwie wysluchaliśmy odczytu prof. dr Jürgena Meyera, mecenasa, prawnika konstytucyjnego  - "Uwagi świadka historii".
Festyn odbył się pod patronatem Burmistrza Dzielnicy Neukölln w Berlinie Heinza Buschkowskyego, który opowiedział o historii parku oraz dowcipnie podziękował gościom za przybycie i …zakończył imprezę..

XVIII Finał WOŚP w Berlinie

XV Festiwal Słowian i Wikingów

Pogoda dopisała , jak i uczestnicy festiwalu oraz turyści, którzy przybyli z różnych stron: Polski, Skandynawii, Ukrainy, Rosji, Białorusi i Litwy.
Codziennie późnym popołudniem odbywały sie na ubitej ziemi negocjacje pokojowe, po których zrywano porozumienia i staczano wielkie bitwy Słowian i Wikingów, których z niecierpliwością oczekiwali turyści).
Brało w nich udział ponad 400 wojów, zgrupowanych w różnych drużynach. Wszyscy w pełnym uzbrojeniu i wojowniczym nastroju wywijali mieczami az leciały skry, a z tarcz drzazgi. Prócz rycerstwa zjechali się rzemieślnicy i muzykanci, często z narzeczonymi, zonami i potomstwem.
Po stuleciach można było zobaczyć: jak w średniowieczu lepiono garnki, tkano tkaniny, obrabiano bursztyny, wytapiano żelazo. Nie zabrakło kata reklamującego swoje usługi, a także średniowiecznych żebraków.
Muzykanci grali muzykę dawną, w której rytm pląsały Słowianki, kto chciał mógł się przyłączyć. Kto się zakochał, mógł zaraz w obrządku starosłowiańskim brać ślub, a kto się odkochał, mógł żonę czy męża sprzedać z zyskiem, targ niewolników był nieopodal.
Odbyła się inscenizacja próby ognia biskupa Poppo i chrzest Haralda Sinozębego przez cesarza Ottona, u którego boku stał Bolesław Chrobry.
Niestety norweskiego jarla Hakona nie udało się ochrzcić, gdyż ten zatwardziały poganin początkowo go przyjąwszy, potem odrzucił,
z odpływającej lodzi wołając - wiwat Odyn! Nie na wiele mu się to zdało, bo w końcu Olaf Trygvason ochrzcił Norwegię (co również zainscenizowano), która chrześcijańską pozostaje do dziś.
Bitwy morskie są stałym punktem festiwalowego programu, tym razem odbyły się dwie, o których mogliśmy zaraz posłuchać osnutych na prawdziwych wydarzeniach, ułożonych na poczekaniu przez „średniowiecznych” skaldów - sag w stylu wikińskim i legend słowiańskich.
Wrażeń było mnóstwo - i wiem, ze w przyszłym roku na pewno spotkamy się ze Słowianami i Wikingami w Wolinie, mając nadzieję na inscenizacje o Świetosławie-Sygrydzie, córce Mieszka I, siostrze Bolesława Chrobrego. Wydanej za Eryka - króla Szwecji, a po jego śmierci za króla Danii Swena Widłobrodego, syna Haralda Sinozębego (kochała ponoć Olafa Trygwasona, bez wzajemności). Po paru latach małżeństwa Swen wygnał żonę, która do Danii wróciła dopiero po jego śmierci, gdy królem został jej starszy syn Harald. Natomiast młodszy, Kanut miał panować nad Anglią, gdzie wpisał się do Kronik - jako jeden z największych zdobywców owych czasów.
Tak zawikłaną była skandynawska historia naszej Piastówny.
Wolinie - do zobaczenia za rok, przyjadę jako Świetosława-Sygryda Storrada, czyli Sygryda Dumna.

Tekst: Danuta Kwiecien

Berliner Rundfunk 91.4 Open Air 2009