2014

11' After Time in the Gallery (Sylwestrowe Party in FMB)

Rok 2014 zamknęliśmy sylwestrowym “After Time in the Gallery Freies Museum Berlin” Party.
Pojawiła się na nim kopa ludzi ( kopa=60) i bawiła się w rytmie wideoklipów z lat 80., pasujących do klubowej atmosfery spotkania (obok kilka zdjęć z tego wieczoru).

Rok 2014 przyniósł wiele ciekawych spotkań z ludźmi, których warto było poznać. Mniej popularnych niż „rezydenci TV”, a częstokroć mający więcej do powiedzenia.
Dla przypomnienia lista naszych klubowych spotkań After Time In the Gallery:

1' 2014-03-08 Jan Żaryn - Żołnierze Wyklęci
2' 2014-05-17/18 Eugeniusz Szpakowski – Filmy o Niemenie.
3' 2014-06-23 Koncert Grzegorza  Turnaua  w obiektywie kamery śp. Pawła  Detynieckiego.
4' 2014-08-11 Wieczór z Blues Brothers
5' 2014-08-23 Wojciech Grzelak - Gra  z Rosją do jednej bramki
6' 2014-09-12 Praga-Berlin - Spotkanie z Polonusami z Pragi.
7' 2014-09-20 Grzegorz  Braun - Defilada zwycięzców.
8' 2014-11-08 Bogdan Bogiel - Wiatr od morza - Big-beat szczeciński.
9' 2014-11-22 Lech Makowiecki - Jaki znak twój...
10' 2014-12-28 Spotkanie z galerią - Wspomnienia filmowe z galerii Vox.
11' 2014-12-31 Sylwestrowe “ After Time In the Gallery FMB” Party.

W styczniu 2015 odbędzie się we Feies Museum Berlin prezentacja naszego Stowarzyszenia i Strony internetowej ROCKINBERLIN.PL… Termin otwarcia podam wkrótce.

Ponizej dwa wideo: pierwsze z rozmowy z Romualdem Lipko przed koncertem, a drugie z piosenką Budki Suflera na bis "Wszyscy święci balują w niebie" podczas koncertu WOLNA I NIEODLEGŁA, który odbył się 6.listopada 2014. w Berlinie.

Rockin Berlin

9' After Time in the Gallery (FMB)

Edukacja nie musi być nudna, nawet nie powinna..
(22.11.2014)
W ramach klubu filmowego „After Time in the Gallery”
prelekcja Lecha Makowieckiego
„Jaki znak twój?”
bazująca na cytatach z jego książki Pro Publico Bono,
w programie ballady patriotyczno-historyczne.
Tu kilkanaście minut z ponad dwugodzinnego spotkania,
które odbyło się 22.11.2014 we Freies Museum Berlin,
przy Bülowstrasse 90, 10783 Berlin.  

MISS POLONIA in Deutschland 2014

(22.11.2014)
22.11.14 GS Agentur wraz z Clubem GALAXY w Berlinie
zorganizowała wybory  MISS POLONIA in Deutschland 2014

Tytuły Miss otrzymały:

MISS POLONIA in Deutschland 2014
oraz MISS PUBLIKUM 2014 / MISS PUBLICZNOŚCI 2014
Patrycja Kozielska

I Vize-MISS POLONIA in Deutschland 2014
Aleksandra Wdowyn
II Vize-MISS POLONIA in Deutschland 2014
Angelika Oryl
MISS BEAUTYSHOOTING 2014
Doris Zawadzki

Kilka zdjęć - autorstwa - Danusi Kwiecień z wyborów Miss Polonii w Niemczech, które odbyły się w berlińskim klubie Galaxy 22.11.2014. Zaproszenie otrzymaliśmy od organizatora Gregora Suchego, który zapowiedział w roku 2015 wybory najpiękniejszej Polki w Berlinie....

Rockin Berlin

WIATR OD MORZA,
czyli Big Beat po szczecińsku

(08.11.2014)
W ramach 8’ After Time in the Gallery obejrzeliśmy film „WIATR OD MORZA, czyli Big Beat po szczecińsku” w obecności jego autora Bogdana Bogiela. Po projekcji filmu i dyskusji z reżyserem wielu widzów przyznało, że polski rock’n’roll eksplodował w Szczecinie. Film ukazał poza gwiazdami z tamtych lat, także ich fanów. Pewien młody człowiek oglądając archiwalny czarno-biały film śpiewających po angielsku polskich muzyków, powiedział do mnie – oni wyglądają jak amerykańskie zespoły z 60. lat.
…Tego dnia skończyłem tyle lat co rock’n’roll, dziękuję wszystkim, którzy odśpiewali mi „100 lat” – miło było. „Pękła” rockowa edycja „Jacka Danielsa”… Przyglądałem się ludziom, którzy przyszli na projekcję i myślę, że i ich życie kręci się w rock’n’rollowym rytmie… Dzięki za wsparcie… w każdej formie.

Rockin Berlin

RYSZARD KAJA - PLAKATY
Rozmowa z artystą podczas otwarcia wystawy w galerii PIGASUS
(13.11.2014)
Ryszard Kaja, ur. w 1962r., w Poznaniu: malarz, grafik, scenograf, dekorator wnętrz.
Ukończył wydział malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu ( dzisiejsza ASP). W1989 debiutuje jako scenograf w Teatrze Wielkim w Łodzi tworząc oprawę plastyczną do spektaklu „Ernani” Verdiego , za co zostaje nagrodzony swą pierwszą „Złotą maską”. Do dziś zrealizował ponad 100 projektów scenografii na czołowych scenach w Polsce i za granicą.
Jego wielka pasją – obok teatru – jest plakat. W tej dziedzinie jest kontynuatorem tradycji rodzinnej: ojciec Ryszarda, Zbigniew Kaja był jednym z ważniejszych przedstawicieli tzw. Polskiej Szkoly Plakatu.
Plakaty Ryszarda Kai przeważnie oparte są na malarstwie, a więc w dzisiejszych, zdominowanych przez komputery czasach, „niemodne”, jednak od strony estetycznej zawsze stanowią jedność z przedstawieniami, do których powstaly.
Fascynacja Kai sztuką baroku i bardzo indywidualne, zaczerpnięte z prozy Bohumila Hrabala widzenie swiata, stanowią o wyjątkowości i niepowtarzalności jego sztuki.

Gruba ryba... na gitarowej strunie
(23.10.2014)
      Hej Koledzy,
 Za oknami bardzo jesiennie i aura choć do tej pory i tak łaskawa,
nieuchronnie i szybko zmierza do garderoby aby przywdziać zimową szatę.
Patrząc na miotane wiatrem coraz bardziej bezlistne gałęzie, słuchając
grającego w nich chłodnego szelestu... w świecie na wskroś zgnile
przemokniętym, zdawałoby się nie znającym kresu deszczem... gdy wkrótce
przyjdzie żegnać jesień i jedynie sentymentalnym spojrzeniem można gładzić
bezczynnie spoczywające w stojakach wędziska... -   z wielką tęsknotą
wspominam koniec lata, pory tak radosnego ciepła i życia, kiedy wybrałem się
zaledwie kilka razy na poważne dzikie ryby....

 Moje wyprawy, to były raczej 'chirurgiczne cięcia', ponieważ nie miałem
szans na kilkudniowe karpiowania, czy bardzo długie zasiadki. Pomimo tego
efekty miałem bardzo dobre, złowiłem kilka dzikich "dwucyfrówek", czyli ryb
ponad 10kg, które dały mi wiele emocji i przeżyć. Ostatnia z nich jednak
przerosła je wszystkie, to była ryba niezwykła... obdarzona nie tylko wielką
siłą ale śmiem twierdzić, że również inteligencją. Pomimo sukcesu i
złowienia Jej, nauczyła mnie wiele, potężna siła w odjeździe, murowanie
kilkukrotne jak skała nie do ruszenia i wyskoki, i przewalanie w grążelach
jak orka w morskim żywiole, jak potwory z delty Dunaju.. w samotnym naszym
spotkaniu, na żywo, w niesamowitym spektaklu natury,z bijącym w gardle
sercem.
 Zazwyczaj mocno przeżywamy i opisujemy walkę z rybą, ale tym razem
napisałem kilka słów refleksji z wypuszczania ryby na wolność. Dzikich
dużych okazowych cypryniusów złowiłem trochę.. przez tyle lat, w tym ponad
dwudziestek i ponad metrówek.. walczyłem też z trzydziestkami, ale Tej ponad
metrowej ryby nigdy nie zapomnę.. jaka to była, i jest, Ta ryba....
 Ryba dzika i z dzikiej wody.. niezwykle silna i nieugięta w walce, w
trudnym terenie, zmusiła mnie do wszystkiego co potrafiłem i musiałem użyć
całego doświadczenia w łowieniu okazowych dzikich ryb, aby zniewolić na
chwilę tą potężną pełną dzikiej i niespożytej energii żywą torpedę. To był
zaszczyt z Nią walczyć, podczas tej walki sprawiła, że bardzo odczułem
wątłość mych sił oraz kruchość nici nas łączącej - wyjącej w naprężeniu jak
podciągana przez Steviego Raya do granic wytrzymałości struna w gitarze,
podczas genialnej eksplodującej ekspresją solówki w najwyższych rejestrach,
kiedy pod palcami kończą się już progi... - z jazgotem kołowrotka
błyskawicznie znikającej w tunelu przelotek.. z Nią po drugiej stronie w
tajemniczej i gęstej ołowianym oporem, broniącej dostępu toni; a zwycięstwo
dało mi wielką, pełną radosnego wyczerpania satysfakcję. Jeszcze większą
radość miałem, gdy z szacunkiem, w dobrej kondycji oddałem Jej wolność...
  ...wróciła w tajemniczą toń dzikiej wody pełnej roślinności, powalonych
drzew, niedostępnych kryjówek i dołów - do swojego królestwa...Doliny Odry.
Nie pamiętam kiedy ostatnio pocałowałem rybę, chyba dawno temu na początku
moich przygód z wielkimi karpiami; nie robię tego od lat, ponieważ uważam,
że powinno się całować dziewczyny.. :); ale jak Tę rybę uwalniałem do wody,
stojąc w niej po kolana i ledwie trzymając z wysiłku na rękach... jak
dziecię.. była tak piękna, że całkiem spontanicznie przytuliłem Ją mocniej i
spieczonymi z pełnego emocji podziwu ustami pocałowałem w mocarny, pancerny
grzbiet... Ona w odpowiedzi widząc bliską wolność zaczęła dziko wierzgać
gardząc moją adoracją.. ledwie mogąc ją utrzymać odwróciłem się w kierunku
toni, a Ona omal mnie nie przewracając właściwie sama w powietrzu się
oswobodziła, jeszcze otrzymałem ogłuszające uderzenie trzonem płetwy
ogonowej w szczękę - swego rodzaju policzek... i osłupiały patrzyłem jak w
zwolnionych kadrach filmu, na Jej lot.. jak dynamicznie wyginała się w
powietrzu lśniąc złotym pancerzem i rytmicznie oślepiając w takt ruchu,
odbijającymi się od niej promieniami zachodzącego słońca... Rozrywając
spokojną taflę, granicę dwóch światów, wzbiła ogromy gejzer wody i
jednocześnie uderzając płetwą, jak pocisk śmignęła wśród grążeli, odzyskując
to co ma najcenniejszego: dziką wolność Królowej Doliny Odry...

 Miłego oglądania załączonych fotek Złotego Pancernika życzę, dla
porównania 'zwykła dwucyfrówka' złowiona kilka dni wcześniej, czyli "Fervex
2" (Fervexy tak się nazywają, ponieważ byłem przeziębiony...i na
alpinistycznym palniku podgrzewałem wodę oraz zażywałem Fervex podczas
zasiadki, a na tej jednej wyprawie złowiłem oba.., i tak były jeszcze w tym
czasie 'Fervex 1', 'Ganglion' itd.. :). O fotkach "Złotego Pancernika" na
wyciągniętych rękach zapomnij, podczas robienia pamiątkowych zdjęć
przewrócił mnie dwa razy...
                                    Serdecznie pozdrawiam, Tomek.

Grzegorz Braun kandydatem na prezydenta
..Wspomnienie wrześniowej wizyty w Berlinie

20. września 2014, podczas 7. już spotkania "After Time in the Gallery (FMB)" obejrzano dokumentalny film "Defilada zwycięzców", niemal trzy godziny słuchano – bez cenzury – wykładu jego reżysera Grzegorza Brauna dotyczącego polskiej polityki i dyskutowano na aktualne związane z nią tematy.

Wideo ze spotkania:
Grzegorz Braun w Berlinie cz.1/4
https://www.youtube.com/watch?v=P1vQvpSBr68
Grzegorz Braun w Berlinie cz.2/4
https://www.youtube.com/watch?v=IDL9stZ21XA
Grzegorz Braun w Berlinie cz.3/4
https://www.youtube.com/watch?v=6N8uMFzgLfo
Grzegorz Braun w Berlinie cz.4/4
https://www.youtube.com/watch?v=revP_M6_n-E

... Gdy gościł u nas Pan Grzegorz Braun, nie wiedzieliśmy, że będzie kandydował na prezydenta.
Obok zdjęcia z tego spotkania.

Obchody 75 rocznicy wybuchu II Wojny Światowej przypadły w zmienionych okolicznościach politycznych. Niestety dziś jeszcze nie wiadomo w co przerodzi się zawłaszczenie przez Rosję Krymu i najazd przez jej najemników na Ukrainę.

… Jednak 1. września 2014 spotkaliśmy się przed Pomnikiem Żołnierza Polskiego i Niemieckiego Antyfaszysty w Berlinie,  by uczcić ofiary napaści na  Polskę przez  armię niemieckiej III. Rzeszy w roku 1939. Historię tamtych wydarzeń przypomniał w swojej przemowie Ambasador R.P. Jerzy Margański na wstępie uroczystości, po której przy wtórze wojskowych werbli urzędnicy dyplomatyczni wielu alianckich wtedy krajów oraz kombatanci składali wieńce.
Wiązanki złożyli także przedstawiciele organizacji polsko-niemieckich i  polonijnych.
Jedną z wiązanek złożyłem i ja - w imieniu stowarzyszenia RockinBerlińczyków poświęcając ją tym, którzy polegli za wolność Polski, a dziś leżą zapomniani w zbiorowych mogiłach, Bóg wie gdzie.
Nie dało się nie zauważyć transparentu napominającego Niemców i innych, że obozy koncentracyjne były niemieckie.
Natomiast na twarzach delegatów Ambasady Ukrainy wyraźnie widać było wzruszenie, gdy po złożeniu wieńca przechodzili obok transparentu z napisem „Ukraino nie jesteś sama – Ukraine - you are not alone”.

MS

Kolejną naszą imprezą  w Galerii FREIES MUSEUM BERLIN z cyklu „After Time in the Gallery”,
która odbyła się 23-08-2014 było
spotkanie z Wojciechem Grzelakiem,
autorem książki - Gra z Rosją do jednej bramki.
Program składał się z trzech części:
- Przywitanie przez dzieci w góralskich strojach przybyłych gości i wręczanie im polskich jabłek.
- Rozmowa Bartka Bukowskiego o książce i prezentacja zawartych w niej rozdziałów tematycznych.
- Po przerwie na degustację cydru, dyskusja o historycznych i bieżących problemach w relacjach polsko-rosyjskich i aktualnych wydarzeniach na Ukrainie.
Ambiente tworzyły obrazy Erdoğana Zümrütoğlu (280x360) Oil on canvas: Archetyp i Pieśń Nemezis

NOTATKA   Z  UDANYCH   (CHYBA)  REKOLEKCJI   BERLIŃSKICH

Bijsk, blisko ćwierćmilionowe miasto na Zachodniej Syberii chlubi się muzeum, w którym zgromadzono wyjątkowo interesujące zbiory związane z historią Ałtaju. Magazyny muzealne zalegają po sufit bębny szamanów, kamienne rzeźby wykonane przez pradawne ludy, artefakty wydobyte z kurhanów scytyjskich, naskalne rysunki sprzed tysięcy lat. Jednak miejsce najbardziej honorowe zajmuje, chroniony w specjalnej gablocie i odgrodzony solidnymi barierkami od zwiedzających, eksponat z zupełnie innej bajki. Jest nim... wielki zamek, podobno od drzwi Reichstagu. Zabrał go, jako souvenir ze zdobytego Berlina, jakiś czerwonoarmista i przytaszczył w żołnierskim worku do rodzinnego syberyjskiego miasta. Ten trochę sfatygowany mechanizm ślusarski prezentował mi z niesłychaną dumą i z nabożną czcią osobiście dyrektor bijskiego muzeum. Cóż bowiem znaczą prastare zabytki ludów tureckich lub wspaniałe kostiumy szamańskie, skoro bije je na głowę dowód wiekopomnego triumfu nad Trzecią Rzeszą w postaci kawałka starego żelastwa?
Przypomniałem sobie o tym największym skarbie muzeum w Bijsku w słoneczną sierpniową sobotę, gdy wraz z rodziną wspiąłem się na kopułę niemieckiego parlamentu. U naszych stóp leżał Berlin – za plecami zielony, rozszumiały Tiergarten, na wprost pobłyskujący kulą Fernsehnturm, a z lewej, za wygiętą, srebrzącą się klingą Szprewy, zatopioną w samym sercu miasta, lśniący szkłem i metalem dworzec główny. W dali, już na kręgu horyzontu, sterczały kominy fabryczne przypominające pióra zatknięte za indiańską opaskę. Był to Berlin całkowicie niepodobny do tego z plakatów, jakie widziałem tu i ówdzie na latarniach i ścianach miasta: przedstawiały one morze czarno-białych ruin opatrzone datą „1945” i sloganami przestrzegającymi przed zadzieraniem z Rosją.  
Patrzyłem na ten rozległy, dostatni, syty, i, bo ja wiem, chyba nawet w pewien sposób piękny Berlin - choć w pamięci tłukła mi się konkluzja z reportażu „Ziemia gromadzi prochy” Józefa Kisielewskiego (wydanego na rok przed wybuchem II wojny światowej), że jest to jedna z najbrzydszych metropolii na świecie. Wspomniałem wschodnią część sprzed lat trzydziestu; rzeczywiście, nie było się czym zachwycać. Jednak ten rozmach, który teraz miałem przed oczyma, w pewien sposób objaśniał mi wysyp pacyfistycznych ulotek oraz stanowisko władz Republiki Federalnej.
„Ile wart jest Berlin?” - zastanawiałem się niepotrzebnie, bo takie pytanie mogliby stawiać sobie tylko Berlińczycy, kładąc na szalę cały szereg staromodnych wartości, które w naszym cynicznym świecie już niemal przestały mieć znaczenie.

*  *  *

Parę godzin później takie rozterki wywietrzały mi z głowy zupełnie, siedziałem bowiem za stolikiem pod wielkim płótnem we Freies Museum Berlin. Wizyta w tym miejscu była przecież zasadniczym celem mojej berlińskiej podróży. Przed sobą miałem publiczność – złożoną z Polaków nie tylko z Berlina – przybyłą na spotkanie, którego główną osią była prezentacja książki „Gra z Rosją. Do jednej bramki”, jaką wydałem w zeszłym roku. Szykowałem się na szczególne, unikalne doświadczenie. Wprawdzie wiele razy dyskutowałem z czytelnikami w kraju, a także w środowiskach polonijnych, zwłaszcza dobrze znanych mi na Wschodzie, tym razem miałem opowiadać o Rosji – Polakom mieszkającym w Niemczech. A więc w państwie, które pomimo dramatycznych doświadczeń sprzed siedmiu dekad, ciągle przywiązane jest do Rosji niepojętą Hassliebe.
Wprawdzie zadanie miałem trochę ułatwione: kiedy pisałem tę książkę, a nawet w momencie jej ukazania się, oficjalnie rząd nad Wisłą ciągle jeszcze udawał, że na Kremlu ma serdecznego przyjaciela. Od kilku miesięcy nawet niektóre niedowiarki żyjące na zachód od Bugu pozbyły się iluzji dotyczących rzeczywistych intencji Putina. Miejsce tych iluzji zajął zwyczajny strach, wyzierający z medialnych doniesień o tym, co dzieje się na wschodnich kresach Ukrainy.
Książka „Gra z Rosją” jest kontynuacją wydanej w 2007 roku publikacji „Rosja bez złudzeń. Uroki demokracji suwerennej”.  Ci, którzy zapoznali się z ich treścią, twierdzą – poza kilkoma najbardziej zacietrzewionymi wyznawcami Putina – że nie są to jakieś antyrosyjskie, rusofobiczne paszkwile, ale stosunkowo obiektywne przedstawienie rzeczywistości. Starałem się istotnie pokazywać tylko taką Rosję, jaką widziałem podczas kilkuletniego (dobrowolnego) pobytu na syberyjskiej prowincji.
I o takiej właśnie Rosji opowiadałem - po polsku – w centrum Berlina w pewne sobotnie popołudnie lata upalnego nie tylko w meteorologicznym sensie. Zapewne ten właśnie powód, obecność Moskwy coraz bardziej namacalna, coraz bliższa, sprawił, że frekwencja we Freies Museum Berlin dopisała.
Przypuszczam, że niemal wszyscy uczestnicy spotkania nie znali moich książek poświęconych kwestiom rosyjskim, w przeciwnym razie po cóż by je kupowali podczas przerwy? Chyba, że dla przyjaciół i krewnych...  Mimo to dyskusja bardzo szybko się rozkręciła.
Trzeba dodać, że spotkanie bardzo kompetentnie i z dużym wyczuciem oczekiwań publiczności poprowadził Bartek Bukowski, który specjalnie z tej okazji zstąpił z desek sceny operowej, gdzie oddaje się zajęciom o wiele wznioślejszym niż brudna polityka.
Pytania padały ciekawe i przemyślane, odpowiadałem na nie z przyjemnością, choć temat przecież był w gruncie rzeczy niewesoły. Za pomocą przykładów z życia usiłowałem pokazać specyfikę Rosji, wyjątkowe zależności istniejące na Wschodzie pomiędzy władzą a narodem, a także osobliwości mentalne Rosjan, odróżniające ich od pozostałych ludów. Mam wrażenie, że zostałem zrozumiany – zresztą, mówiłem przecież do Polaków, a historia nasza od kilku wieków jest niestety boleśnie związana z dziejami rosyjskimi. My przecież, dzięki tym historycznym doświadczeniom, bez względu na to, jakich wiekopomnych pojednań z Rosją by nie ogłaszał ten czy inny rząd nadwiślański, wiemy i robimy swoje. W końcu „był czas przywyknąć”, jak sarkastycznie zauważyła sędziwa Leonia Pawlak w nieśmiertelnej komedii – nomen omen - „Sami swoi”.
Podczas spotkania jego uczestnicy mieli możliwość degustacji, której kontekst był - a jakże! -  również polityczny, jak bowiem wiadomo, jedną z pierwszych ofiar wojny Putina z Zachodem stały się polskie jabłka. Toteż prowadzący spotkanie zadbał o skrzynki z pochodzącym z tych smakowitych owców cydrem, a po sali uwijała się czereda małych podhalańczyków częstujących gości jabłkami prosto spod Grójca.  
Dla mnie spotkanie w Berlinie było bardzo interesującym przeżyciem. Mam nadzieję, że również jego uczestnicy nie uważają, iż zmarnowali to ładnie sobotnie popołudnie. Serdecznie im za przybycie dziękuję, a także pragnę wyrazić swoją wdzięczność za umożliwienie mi tej rozmowy z rodakami organizatorom i gospodarzom Freies Museum Berlin oraz stowarzyszeniu „rockinberlin.pl” z Markiem Szlachcicem na czele.

Wojciech Grzelak

PS  
Podczas zwiedzania gmachu Reichstagu uważnie przyjrzałem się zamkom przy drzwiach. Zdecydowanie różniły się od tego, który podziwiałem na Syberii. Pewnie zostały wymienione.  Chyba że...  Ale było to podejrzenie zbyt okropne, abym miał sumienie podzielić się nim z poczciwym skądinąd dyrektorem muzeum w Bijsku.

Und wird auch den Weltuntergang überleben
(31.07.2014)
Es ist mittlerweile schon zum Ritual geworden: Bevor das dreitägige Open Air Festival Haltestelle Woodstock / Przystanek-Woodstock in Kostrzyn eröffnet wird, fliegt die polnische Luftwaffe zur Feier des Tages mit fünf Kampfljets mehrere Runden über das große Konzertgelände. Kaum waren die Flieger weg, gab das Kostrzyner Stadtorchester zur diesjährigen Eröffnung erstmal ein Ständchen und erntete genauso viel Beifall wie die darauffolgenden Rockbands. Anschließend ging es mit T.Love aus Polen mit etwas härteren Klängen weiter.

Haltestelle Woodstock feierte dieses Jahr sein 20-jähriges Jubiläum. Unter dem Motto "Liebe, Freundschaft und Musik" erlebte das sonst eher ruhige, etwas verträumte Städtchen Kostrzyn vom 31. Juli bis 2. August an der deutsch-polnischen Grenze mit einer halben Million Besuchern aus vielen Ländern wieder das größte Rock- und Popspetakel Europas. Einige Medien sprechen sogar von 750 000 Besuchern. Die meisten auswärtigen Gäste kamen aus Deutschland.

Neben so bekannten polnischen Bands wie T-Love, Acid Drinkers, The Bill, Bunkier, Budka Suflera, Coma und vielen weiteren traten auch Musiker aus Deutschland, den USA, Jamaika, Italien, Spanien, Frankreich und England auf.  Speziell aus Berlin gaben sich Shirley Holmes und BossHoss die Ehre. Vertreten waren so ziemlich alle Musikrichtungen, die die internationale Rock und Popszene zu bieten hat - von World Music über Reggea bis Hardcore Punk und Heavy Metal.

Dass es dieses Riesenspekatkel, zu dem der Eintrtt kostenlos ist, noch lange geben und das internationale Publikum begeistern wird, steht schon heute fest: "Wir werden weiterspielen bis zum Ende der Welt - und darüber hinaus noch einen Tag länger", verspricht Jurek Owsiak, Chef und Organisator das Festivals. Der Vertrag für die Nutzung des riesigen Geländes außerhalb der Stadt läuft zunächst noch bis 2018.

Dieses große nicht-kommerzielle Musikspektakel wird in erster Linie über Sponsorengelder finanziert. Es ist ein Dankeschön für die Freiwilligen, die jedes Jahr bei der Sammlung von Spenden für Kinderkrankenhäuser in Polen helfen. Organisiert werden die Auftritte von der Warschauer Stiftung WOSP (Wielka Orkiestra Swiatecznej Pomocy).
Volker Voss

Open Air 91,4 - Nena Superstar
(19.07.2014)
W roku 1983 we wszystkich polskich dyskotekach grany był przebój NENY - "99 Luftballons". Po trzydziestu latach ta niemiecka RockLady jest nadal w świetnej muzycznej formie...
19. lipca 2014 Nena wystąpiła podczas Open Air 91,4. Zrobiłem jej kilka zdjęć - jak widać wygląda również znakomicie.
Na scenie pojawiły się także inne gwiazdy lat 70. i 80.:
Sharon Levi. Maggie Reilly, Middlle of the Road i Kim Wilde.

W komentarzach na FB Jacek Kraucki napiał:
Koncert nad wyraz udany! Byłem w Wuhlheide i aż mnie zatkało! Nena mimo uplywu lat nadal jest jak wulkan energii a publiczność wrecz oczarowuje. Z niecierpliwościa czekam na jej nową plytę, która ukaże się podobno na początku przyszłego roku.

Rival Sons
(05.06.2014)
Pełna satysfakcja… tak oceniam berliński koncert Rival Sons, który odbył się 5. czerwca 2014, w Columbia-Club.
Kapela wystąpiła w ramach promocji piątego w swojej pięcioletniej karierze krążka „Great Western Valkyrie”.
Rival Sons, można przyjąć tłumaczenie nazwy zespołu, jako „rywalizujący synowie” i skomentować ich muzykę jako próbę rywalizacji z muzyczną schedą ojców rocka przełomu lat 60. i 70.
Ci młodzi ludzie nasiąknęli, jak gąbka rockowym brzmieniem tamtych lat i tworzą swoją muzykę, oszlifowaną w nashvillskim studio nagrań. Słuchając ich koncertowych nagrań miałem wrażenie, że C-Club zmienił się w rockowy wehikuł czasu i płynąca z estrady muzyka głęboko zakorzeniona jest w twórczości klasyków rocka, z największym wpływem Led Zeppelin.
Oddając honor herosom rocka, muszę przyznać, że czas nie stoi w miejscu i nadchodzi moment ustąpić pola młodym – pełnym energii i dynamiki.
Czteroosobowy skład: Jay Buchanan - wokal, Scott Holliday – gitara,  Mike Miley – perkusja, David Beste – bas nie zawiódł, udowodnili że ich muzyka jest kontynuacją stylu rockowych mistrzów. Mnie cieszy, że rockowe kanony trafiły na podatny grunt i rośnie nowe pokolenie twórców tego stylu.
W ich muzyce, są dźwięki, które dojrzali słuchacze od razu rozpoznają, a młodzi odbierają jako nowe.
… Hmm… Wszystko już było, ale najważniejsze - co jest teraz.

http://youtu.be/FvwaWD9PBqc

Energiegeladener Rock ´n` Roll

"In Polen haben wir eine tolle Fanbasis. Wir stießen dort in Warschau auf ein Publikum mit viel Spaß und Power", erinnert sich Jay Buchanan, Sänger der amerikanischen Rockband Rival Sons im Interview mit Rockinberlin.pl an das Konzert seiner Band vor einiger Zeit in Polen. "Es ist einfach verrückt, dort aufzutreten. Das ist ein Publikum mit ´High Energy`". Das Publikum in Polen könne man, was die Begeisterungsfähigkeit betrifft, mit dem in Deutschland oder England vergleichen. So scheint die Band genauso energygeladen zu sein wie die Fans, die ihre Konzerte besuchen: "Wir haben uns wie ein Vulkan entwickelt und schnell unseren eigenen Stil gefunden", beschreibt der Musiker die eigene Performance rückblickend, angetrieben durch das Publikum. Nun steht das Konzert in Berlin am 5. Juni 2014 an. Wie wir unsere Musik bezeichnen?: "Wir nennen sie Rock ´n`Roll mit Blueseinschlägen. Aber auch einige Psychedelic-Elemente sowie Balladen finden sich in unserer Musik." Es ist nicht schwer rauszuhören, dass sie von den alten Progressiv-Rockern, namentlich Led Zepplin und Deep Purple, inspiriert wurden. Außer dem Berliner Konzert steht auch die Herausgabe des neuen, bereits fünften Albums der Band "Great Western Valkyrie" an, das sie kürzlich in einem Studio in Nashville aufnahmen.

Seit 2008 gibt es die Rival Sons. Mit viel Power ging es gleich los und so stellte sich der Erfolg schon nach kurzer Zeit ein. Schließlich hatten sie sich viel vorgenommen: "Gleich nachdem wir zusammenkamen, fingen wir an, so viel wie nur möglich aufzutreten und planten, mindestens ein Album pro Jahr herauszubringen. Aber der wichtigste Faktor, um schnell voranzukommen, ist, möglichst viele Konzerte zu geben, vor allem auch, den Leuten ständig etwas Neues zu bieten. Das ist sehr sehr hilfreich für den Erfolg", verrät er das Konzept der Band. Als Vorbands von Gruppen wie AC/DC und Altmeister Alice Cooper wurden sie schnell bekannt und wurden auch Plattenfirmen schnell auf sie aufmerksam, zumal sie das Publikum nicht weniger begeisterten als ihre schon etwas in die Jahre gekommenen Bands, deren Support Act sie eigentlich nur waren. "Zugegeben, Alice Cooper ist nicht unbedingt der Musiker, dessen Platten ich zu Hause auflege. Er inspiriert mich durchaus, ist ein prima Kerl, doch mag ich seine schockierenden Auftritte nicht so sehr, bei denen er auf der Bühne seine eigene Hinrichtung vorspielt, sich beispielsweise erhängt oder köpft", sagt Jay.

Die Rival Sons setzten sehr frühzeitig zum Sprung nach Europa mit seinem riesigen Musikmarkt an. Das gelang mit Hilfe ihrer in London ansässigen Plattenfirma recht gut, die in Europa über eine ausgezeichnete Infrastruktur verfügt, die für einen schnellen Erfolg einfach notwendig ist. "Wir haben viel Zeit und Energie inverstiert, um hier in Europa eine Fangemeinde aufzubauen. Es ist wie das Bewässern der Blumen im Garten. Je öfter du sie gießt, desto schneller beginnen sie zu wachsen", merkt er scherzhaft an. Was die Auftritte hier in Europa anbetrifft, so gibt es Orte, die natürlich attraktiver für Auftritte sind als andere, lässt Jay durchblicken. Auf jeden Fall sind das Berlin, Hamburg, und wie schon erwähnt, Warschau. In Deutschland haben sie schon mehrmals gespielt, auch Italien, Estland und Kroatien standen bereits auf dem Tourplan. Schließlich kann die Band auf gute Kritiken seitens renomierter Musikmagazine und auf international ausverkaufte Konzerte verweisen. Das Jahr 2012 konnten sie mit einem Classic Rock Award als 'Best Breakthrough Band' und der Wahl zur 'Besten neuen Band' in der Leserwahl von Planet Rock abschließen.

Berliner Konzert der Rival Sons
5. Juni 2014, 20 Uhr
C-Club, Columbiadamm 9-11, 10965 Berlin

Volker Voss

Podziękowanie

Panie Marku.
Chciałbym podziękować za przemiłą imprezę która Pan zorganizował w dniu 18.05.2014 r. - spotkanie z reżyserem filmu pt. Czesław Niemen, Eugeniuszem Szpakowskim. Przyjechaliśmy z Romualdem ze Szczecina, ja po 4 godzinach snu bo grałem w nocy na imprezie ale miałem obok siebie znakomitego gawędziarza, Romcia Wydrzyckiego który nie pozwolił mi zasnąć za kierownicą. Samo spotkanie było bardzo udana a Panowie Jan, Wojtek i Pani Danusia dopełnili reszty. Mile wspominamy też "intendenta" imprezy Pana Władka który zaopatrzył nas na drogę w niemieckie piwa dzięki czemu podroż powrotna przebiegła szybko i w znakomitym nastroju.
Ogladałem opis z tego spotkania na str. int. rockinberlin i zauważyłem, że jestem na jednym zdjęciu. Byłbym ogromnie zobowiązany gdybym mógł otrzymać to zdjęcie od Pani Danusi. Zamieściłbym je na naszej stronie int. którą rocznie odwiedza kilka tysięcy osób. Zapraszam też Pana na naszą str. int. na której śpiewam wraz z zespołem piosenki Czesława Niemena a zespół wykonuje też muzykę bluesowo-rockową   www.andy-luzblues.pl    
Pozdrawiam Pana i Panią Fotograf  Danusię Kwiecień z prośbą o przysłanie w/w zdjęcia. Pozdrawiam też wszystkich członków Stowarzyszenia.
Andrzej Szpak

Nasza droga do wolności
- Lech Wałęsa
27. maja 2014 gościem Ambasadora Jerzego Margańskiego w "Salon InMitte" był ex- przewodniczący NSZZ „Solidarność”, Prezydent Lech Wałęsa.
Spotkanie odbyło się pod hasłem "Nasza droga do wolności". Prezydent Lech Wałęsa, w rozmowie z Reinholdem Vetterem autorem jego biografii “Jak Wałęsa przechytrzył komunistów” wspominał przemiany w Polsce i ich wpływ na zmiany politycznego układu w Europie po 1989 r. Poruszył temat rozwiązania kryzysu na Ukrainie, czyli 20 punktów jak powstrzymać Putina. Definitywnie, jak to on wykluczył możliwość wojny na terenie Europy. Skomentował wzrost znaczenia chińskiej gospodarki i inne aktualne tematy.
Zapowiedział, że gotów jest odpowiadać na trudne pytania, ale… „na salonach”, nikomu nie wypadało mu ich stawiać.
Byliśmy i my. Wręczyliśmy Prezydentowi egzemplarz naszego nowego numeru RockinBerlin.Pl 3, zrobiliśmy kilka pamiątkowych fotografii. Jako prezydenta chcieliśmy ustawić go do zdjęcia w środku, ale uznał, że to miejsce należy się pani Danucie, co mile ją poruszyło. Pożartował trochę z nami, co stworzyło sympatyczną atmosferę tej chwili. Zaskoczył nas cierpliwością dla wszystkich Polonusów chcących zrobić sobie z nim zdjęcie.
Lech Wałęsa - to jednak Legenda, którą należy doceniać mimo, pewnych wad, nieudanych posunięć, bo walczył o tą naszą polską wolność na miarę możliwości i swoich umiejętności. Ci którzy przeżyli tamte lata, wiedzą jak było, a ci co nie.. i tak nie uwierzą.

„WHITE METAL”
czyli polsko- berliński super projekt
Współpracujący z zespołami HEAVY WATER, CRUSADER, CORPORIS czy gościnnie
SYPER FORCE wokalista Maciej Podsiadło dał się poznać z klasycznie heavy
metalowego wokalu, oraz kontrowersyjnych tekstów. Współpracował z Grzegorzem
Kupczykiem (TURBO, CETI, NON IRON, PANZER X…) w roli producenta nagrań,
autora tekstu. Na swoim koncie ma epizod z Jackiem Królikiem (CHŁOPCY Z
PLACU BRONI, LOMBARD, BRATHANKI…) wspólne wykonanie „arcydzieła” Hard
Rocka -,, Smoke on The Water”.

Aktualne przedsięwzięcie to solowy projekt ” Maciej Podsiadło WHITE METAL”!
Zaproszeni do współpracy muzycy, to starzy wyjadacze rockowej ( i nie tylko)
sceny. W skład zespołu wchodzą berlińczycy: Darek,, Ryba” Rybski –
gitarzysta (TRZECIA KAWA, L.A. SOON), Mirosław Bielawski – wokalista
(ROMUALD & ROMAN, BANK). Muzycy z bliskiego Berlinowi Szczecina: gitarzysta
Dariusz Krzysztof Kurman –(CREYDEN, THE DAYS, WODA, GUITARS PROJEKT), a
także chrześcijański raper Michał Ryski (AD-REM) w roli balladowego
gitarzysty rockowego!  Przygotowywany album zawierał będzie nagrania heavy
metalowe, oparte na klasycznych wzorcach lat 80 oraz spokojne ballady. Nie
zabraknie też starego hard rocka zaśpiewanego w duecie z Bankowcem:
Mirosławem Bielawskim, początkowo miał to być jeden utwór, ale zapowiada się
rozwojowo. Wyjątkowości projektu nadaje charakter płyty skierowanej do
chrześcijańskiej publiczności, a to wszystko dzięki pewnemu Rockowemu
Berlińczykowi z grupy SYPER FORCE i wielkiemu przyjacielowi wokalisty, który
wzniecił w Macieju Podsiadło chęć nagrywania i grania dla Pana Boga.
Dla niecierpliwych link do kilku gotowych produkcji ze zbliżającej się płyty https://soundcloud.com/maciej-marek-podsiad-o
„Andy dzięki za wszystko”-
to podziękowanie Macieja Podsiadło dla Andy Sypniewskiego.

Fasching, Karneval 2014
(15.02.2014)
Kto nie lubi przebieranek – niech nie czyta … My lubimy, więc jak co roku spotkaliśmy się na kolejnej karnawałowej maskaradzie „Oświaty”.  
W tym roku zabrakło miejsc dla wszystkich chętnych. Tańcowaliśmy niemal do 4. nad ranem z małą przerwą na kibicowanie skokom Kamila Stocha, które mogliśmy oglądać dzięki Alkowi , przyniósł on ze sobą na maskaradę telewizor turystyczny. Oczywiście po kolejnym złotym medalu, wszyscy skakali niemal pod sufit … z radości, a później ze wzmożoną energią na parkiecie, aż ”leciały wióry”. Wszyscy wykazali się inwencją twórczą w dziedzinie kostiumologii; spektrum strojów: od  władczyni starożytnego Egiptu po Schwarzarbeiter i Putzfrau. Muzyczną  oprawę zapewnili DJ-eje w osobach Wojtka i Kuby. Szwedzki stół i o północy zaserwowany  pyszny żurek plus różnego rodzaju napoje pozwoliły na tak długą karnawałową  zabawę.

..Znów trzeba czekać cały rok?
SPRZECIW!
Wojtku apelujemy o kolejną maskaradę
w zielonym Karnawale.
A może tak „Bal dziwnych kapeluszy”?
(Prosimy o nadsyłanie kolejnych zdjęć.)

DK

Już od 8. lat WWW.ROCKINBERLIN.PL
w Internecie

statystyk serwera w miesiącu lutym 2006 wykazał 1503 zapytania o strony,
w styczniu 2014 liczba ta wyniosła 99 461.
Z pozdrowieniami// Redakcja

The Magic Stripes

(15.01.2014)

Lina Berlina, Mode-Designerin aus Indonesien lebt in Berlin. Ihr Design ist eine Erforschung der Lurik, ein traditionelles indigenes javanisches handgewebtes Baumwollgewebe, das bis vor einigen Jahrzehnten so gut wie vergessen war.
Die Breite und die Farben der einzelnen "Magic Stripes" sowie deren Anordnung in Gruppierungen sind symbolisch und es bestehen Wechselbeziehungen mit der javanischen Philosophie. Lurik, ein neues Gesicht, die Verflechtung zwischen modernen und traditionellen Design, haben wir am 15.01.2014 im Rahmen der Berlin Fashion Week 2014 auf den Körpern schönes Models bewundern können..

DanA